پناهگاه کوهنورد تنها

شروین جایی برای تنهایی

گزارش صعود به قله دماوند از مسیر شمالی-17،16،15/4/1391

به نام آرامبخش دلها

و دیگر بار دست یاریگر خدای مهربان همراهیمان کرد تا باز هم صعودی داشته باشیم به بام ایران زمین.خدای را سپاسگزاریم و امیدواریم در صعود به قله های معرفت و انسانیت نیز همواره تلاشگر باشیم.

راس ساعت 21 روز چهارشنبه برنامه را از حوالی میدان امام حسین(ع) آغاز کردیم.این زمان را به این جهت انتخاب کرده بودیم که با توجه به تعطیلی آخر هفته با ترافیک جاده هراز مواجه نشویم.وارد جاده هراز شدیم و بعد از عبور از پلور و گزنک به بائیجان رسیدیم.بعد از بائیجان از دو تونل عبور کردیم.تونل شماره 9 و شماره 8(ترتیب شماره گذاری تونلها از تهران به سمت آمل برعکس میباشد).بعد از عبور از تونل شماره 8(تونل آیو) در سمت چپ جاده،خروجی روستای ناندل دیده میشود که با تابلویی نیز مشخص شده است.ساعت 12:30 به ابتدای این خروجی رسیدیم و وارد جاده‌ای کم عرض و پر از گردنه شدیم که قسمتی از آن آسفالتی نه چندان مناسب داشت و قسمتی نیز خاکی بود و در بسیاری از نقاط مشرف به پرتگاههای عمیق.با عبور از این جاده کوهستانی و پر پیچ و خم ساعت 1:30 به روستای ناندل رسیدیم.با توجه به تماسی که ابتدای حرکتمان با آقای صالحی گرفته بودیم مدتی به دنبال خانه کوهنورد ناندل گشتیم و چون آنجا را پیدا نکردیم وارد مسجد روستا شدیم و ساعت 2:15 خوابیدیم.

پنجشنبه 15/4/91

ساعت 6:30 از خواب برخاستیم و به خانه کوهنورد رفتیم.پس از صرف صبحانه در خانه کوهنورد ساعت 8:10 با یک دستگاه نیسان به سمت مبداء برنامه حرکت کردیم.ساعت 8:55 به سنگ بزرگی رسیدیم که شاخصی برای محل شروع برنامه میباشد.ساعت 9:10 حرکت به سوی قله را آغاز نمودیم.از سنگ بزرگ تا ابتدای یال صعود به سمت جانپناه اول مسیر پاکوب مشخصی وجود نداشت و برای رسیدن به ابتدای مسیر پاکوب باید عرض دشت مقابلمان را طی میکردیم.با عبور از دشت وارد پاکوب شدیم و ساعت 14:40 به جانپناه اول معروف به جانپناه 4000 متر رسیدیم.نکته قابل ذکر اینکه یکی از دشواریهای صعود از مسیر شمالی نبود آب و چشمه در طول مسیر است.به همین خاطر هر کدام از ما به طور میانگین 4 لیتر آب به همراه آورده بودیم که البته کافی نبود و در خیلی نقاط ناچار شدیم با ذوب کردن برف،آب مورد نیازمان را تامین کنیم.بعد از مدتی استراحت ساعت 16:30 به سمت جانپناه دوم معروف به جانپناه 5000 حرکت کردیم.از اینجا به بعد هر چه به جانپناه دوم نزدیکتر میشدیم مسیر دشوارتر میشد و در خیلی نقاط با صخره های ریزشی مواجه شده و ناچار میشدیم که دست به سنگ شویم.با توجه به اینکه کوله های همه ما سنگین بود(هر کوله حدودا 25 کیلوگرم) طی کردن این مسیر دشوار بود.به هرحال ساعت 8:45 به جانپناه دوم رسیدیم.تعدادی کوهنورد نیز پیش از ما آنجا اتراق کرده بودند.خود جانپناه نیز غیرقابل استفاده بود.چون به خاطر باز بودن یکی از پنجره ها و وزش باد و بوران داخل جانپناه تا ارتفاع یک متر پوشیده از یخ و برف بود و درب جانپناه باز نمیشد.در محوطه بیرون جانپناه به زحمت سه نقطه برای برقراری چادر پیدا کردیم و چادرهایمان را علم کردیم.بعد از صرف شامی مختصر به خواب رفتیم.

جمعه-16/4/91

ساعت 5 صبح از خواب برخاستیم و پس از خوردن صبحانه کوله های حمله امان را برداشتیم و صعود نهایی به سمت قله را با سرقدمی بسیار عالی مجید شروع کردیم.در همان ابتدای صعود به صخره هایی برخوردیم که برای رسیدن به یال اصلی منتهی به قله باید از آنها عبور میکردیم.عبور از این صخره ها که در یک نقطه در کنار یخچال طناب گزاری هم شده بود چندان آسان نبود.با عبور از این قسمت وارد مسیری برفی با شیب زیاد(حدود 60 درجه) شدیم که بسیار طولانی بود.با صعود این یال بزرگ که گویا انتهایی نداشت به قله میرسیدیم.بالاخره با همت زیاد این بخش از مسیر هم طی شد و ساعت 12:55 پا بر قله زیبا و پرهیبت دماوند گذاشتیم.چهار نفر از بچه های گروه برای اولین بار بود که دماوند را صعود میکردند و مشخص بود که شادی زاید الوصفی داشتند،خصوصا که اولین صعودشان به این قله از جبهه شمالی که دشوارترین مسیر صعود دماوند میباشد صورت پذیرفته بود.حدود دوساعت بر روی قله ماندیم.با توجه به هوای بسیار عالی قله نمیتوانستیم از قله دل بکنیم ولی چاره‌ای جز بازگشت نداشتیم.ساعت 14:50 از قله به سمت پایین حرکت کردیم و 19:10 به جانپناه دوم رسیدیم.با اینکه واقعا خسته بودیم ولی شادی صعود دماوند در چهره همه همنوردان موج میزد.بعد از صرف شام خوابیدیم.

شنبه-17/4/91

ساعت 6 صبح بیدار شدیم.بعد از صبحانه و بستن کوله هایمان ساعت 8:30 به راه افتادیم.ساعت 10:20 به جانپناه اول رسیدیم و بعد از کمی استراحت ساعت 10:45 حرکت کردیم و ساعت 12:10 به مبدا برنامه(سنگ بزرگ) رسیدیم.راننده نیسان با توجه به تماس تلفنی که از جانپناه 4000 با او داشتیم منتظر ما بود.ساعت 14 به ناندل رسیدیم و بعد از اینکه آبی به سر و صورت زدیم و مختصری آب و آبمیوه نوشیدیم دوباره حرکت کردیم و ساعت 15:15 به ابتدای مسیر خروجی ناندل از جاده هراز رسیدیم که راننده خودروی ون منتظرمان بود.سوار بر خودرو شدیم و پس از صرف ناهار در یکی از رستورانهای مسیر دوباره به راه افتادیم و ساعت 19:10 به تهران رسیدیم.جای بسیاری از دوستان قدیم و جدید در این برنامه خالی بود.باید یک تشکر ویژه هم از دوستانی داشته باشم که در طول برنامه با تماس تلفنی و پیامک جویای حال ما بودند